بررسی اثر اسید لیپوئیک بر میزان تولید گونه های واکنشگر اکسیژن (ros) فولیکول های پره آنترال موش سوری پس از انجماد شیشه ای با استفاده از روش های مختلف

بررسی اثر اسید لیپوئیک بر میزان تولید گونه های واکنشگر اکسیژن (ros) فولیکول های پره آنترال موش سوری پس از انجماد شیشه ای با استفاده از روش های مختلف به وسیله ی: سحر حاتمی سابقه: انجماد بافت تخمدان و فولیکول های پر آنترال از جمله راه کارهای جدید حفظ باروری هستند، درحالیکه افزایش گونه های واکنشگر اکسیژنی و در نهایت القاء استرس اکسیداتیو از پیامدهای آن می باشد. به منظور اجتناب از استرس اکسیداتیو از آنتی اکسیدانت ها استفاده می شود. طیف گسترده اثرات آنتی اکسیدانتی لیپوئیک اسید باعث می-شود، کاندیدای مناسبی برای غلبه بر استرس اکسیداتیو باشد. مواد و روش کار: تخمدان موش های 14 تا 16 روزه نژاد nmri به طور تصادفی در سه گروه آزمایشی قرار گرفتند: آزمایش i : مقایسه نسبت رشد و تکوین فولیکول های پره آنترال جدا شده از تخمدان منجمد شده (کل بافت) با فولیکول های پره آنترال منجمد شده به روش کرایوتاپ. آزمایش ii: بررسی اثر لیپوئیک اسید(ala) بر میزان رشد و تکوین فولیکول های پره آنترال جدا شده از بافت تخمدان منجمد در مقایسه با فولیکول های پره آنترال انجمادی. آزمایش iii: سنجش تولید گونه های واکنشگر اکسیژنی(ros) با روش اسپکتروفلرومتری و ظرفیت آنتی اکسیدانت کل(tac) با روش frap، پس از گذشت 0، 24، 48، 72 و 96 ساعت از کشت فولیکول های پره آنترال انجمادی و غیرانجمادی در حضور و یا عدم حضور لیپوئیک اسید. فولیکول های پره آنترال انجمادی و غیرانجمادی در محیط ?- mem حاوی 5 درصد fbs، 100میلی واحد در میلی لیتر rfsh، 1 درصد its، 10 نانوگرم در میلی لیتر egf و 100 میکرومولار لیپوئیک اسید کشت داده شدند. تخمک گذاری با اضافه نمودن 5/1 واحد در میلی لیتر hcg در 12 روز دوره کشت القاء گردید و سپس میانگین رشدو نسبت های بقاء، تشکیل حفره آنتروم فولیکول ها و مراحل تکوینی تخمک های آزاد شده(gv، gvbd و mii) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج مرحله اول آزمایشات نشان می دهد که نسبت بقاء فولیکول های پره آنترال انجمادی (3/68%) به طور معنی داری بیشتر از فولیکول های پره آنترال جدا شده از بافت تخمدان بود (3/57% : 05/0>p) در حالی که به طور معنی داری کمتر از فولیکول های پره آنترال غیرانجمادی بود(85% : 05/0>p). متوسط قطر فولیکول های پره آنترال در روز دوم(6/189 میکرومتر)، در روز چهارم(5/290،میکرومتر)، درصد تشکیل حفره آنتروم (8/76%) و تخمک های مرحله mii (9/42%) در فولیکول های پره آنترال غیرانجمادی به طور معنی داری نسبت به فولیکول های پره آنترال انجمادی و فولیکول های پره آنترال جدا شده از بافت تخمدان منجمد بیشتر بود(05/0>p). همچنین فولیکول های پره آنترال انجمادی در مقایسه با فولیکول های پره آنترال جدا شده از بافت تخمدان منجمد نسبت های بیشتری از بلوغ و تشکیل حفره آنتروم را نشان دادند (به ترتیب 8/62% و 3/28 در مقابل 0/46 و 0/15%: 05/0>p). نتایج مرحله ii نشان می دهد که متوسط قطر، نسبت های بقاء و تشکیل حفره آنتروم و درصد تخمک های mii در گروه های تیمار شده با ala نسبت به گروه های که ala را دریافت نکرده بودند به طور معنی داری بیشتر بودند(05/0>p). نتایج مرحله iii آزمایشات نشان می دهد که در هر سه گروه آزمایشی فولیکول های پره آنترال انجمادی، فولیکول های پره آنترال جدا شده از بافت تخمدان منجمد و فولیکول های پره آنترال غیر انجمادی بعد از 96 ساعت کشت ، میزان تولید ros افزایش میابد و از میزان tac کاسته می شود، در حالی که در صورت حضور لیپوئیک اسید تولید ros کاهش و بر میزان tac بعد از 96 ساعت کشت افزوده می شود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که انجماد شیشه ای فولیکول های پره آنترال در مقایسه با انجماد کل بافت تخمدان، روش موثرتری جهت حفظ توانائی تکوین فولیکول های پره آنترال می باشد. علاوه بر این کشت فولیکول های پره آنترال در محیط کشت غنی شده با ala شرایط تکوین فولیکول های پره آنترال را بهبود می بخشد که ممکن است این تأثیر لیپوئیک اسید به واسطه کاهش سطح ros و یا افزایش سطح tac در طی دوره کشت اعمال گردد.